Pendik escort dar sokaklarında gece ilerlemişti. Sokak lambaları titrek bir ışıkla yanıyor, kaldırım taşlarının üzerinde bir çift ayakkabı iz bırakıyordu. O ayakkabılar, 24 yaşındaki Zeynep’e aitti. Sessizdi. İçinde kopan fırtınaların dışarı sızmasını istemiyor gibiydi.
Zeynep’in hayatı, doğduğu gün zorlaşmaya başlamıştı. Doğu’da küçük bir köyde, beş kardeşin arasında büyümüştü. Annesi, “kız kısmı okumaz” diyerek yataktan çıkmayan onu daha ilkokuldan almıştı. 14 yaşındayken, kendisinden 20 yaş büyük biriyle zorla evlendirildi. Gördüğü şiddet, yaşadığı baskılar bir gün onu kaçırtmıştı. İstanbul’a, bir umutla gelmişti. Ama büyük şehir, büyük hayal kırıklıklarıyla doluydu.
Pendik seksi escort geldiğinde tanıdığı kimse yoktu. Sahilde sabahladı, sonra bir inşaatta bekçi kulübesinde uyudu. Ne iş bulabiliyordu ne de yardım isteyecek kimsesi vardı. Karnı aç, cebi boş, geleceği belirsizdi.
Bir akşam, tanıştığı biri ona “Gece sokaklara çıkarsan para kazanırsın” dedi. Zeynep önce dehşetle reddetti. Ama sonraki günlerde açlık, yalnızlık ve çaresizlik kalbini yavaş yavaş delmeye başladı. Sonunda, bir gece kendini Pendik’in tenha bir sokağında buldu.
İlk gece, ağlayarak yürüdü eve. Sonraki gecelerde ise gözyaşlarını içine akıttı. Zamanla, aynalardan uzak durmaya, adını unutmaya başladı. Kimse onun neden bu noktaya geldiğini bilmiyordu. Herkes yalnızca gördüğünü yargılıyordu.
Bir gün belediyenin sosyal destek oral merkezi broşürünü gördü. “Hayat yeniden başlar” yazıyordu. Uzun süre inanmamıştı. Ama içindeki son kırıntı ona “bir kez daha dene” dedi. O merkeze gittiğinde, ilk kez biri ona “Hoş geldin” dedi.
Psikolojik destek aldı. Meslek kurslarına katıldı. En çok pastacılık ilgisini çekti. Ellerinden çıkan kekler, poğaçalar onun için sadece birer ürün değil, bir direnişin sembolüydü.
Bir yanıt yazın