Kadıköyde Minik Memeli Escort Elif

Kadıköy escort sokaklarında gün henüz aydınlanırken yürüyordu Elif. Yüzünde makyajın izleri silinmiş, gözleri yorgun ama derin bir kararlılıkla doluydu. Henüz 22 yaşındaydı ama çocukluğu çoktan arkasında kalmıştı. Moda sahiline inmeden önce Bahariye Caddesi’nden geçti; her sabahki gibi. Kaldırımda yürüyen insanlar onun varlığını fark etmiyor gibiydi — belki de fark etmek istemiyorlardı.

Elif, İstanbul’a altı yıl önce, daha on altısındayken kaçmıştı. Babasının evindeki şiddet, annesinin sessizliği ve köyün daracık sokaklarında eskort sıkışmışlığı bir gün onu valizsiz, parasız bir şekilde Kadıköy’ün kalabalığına atmıştı. Önce garsonluk, sonra hosteslik… Ama ne yapsa ya kirayı ödeyemedi ya da güvenli bir yaşam bulamadı. Bir gece, başka çare kalmadığında, bir tanıdığın aracılığıyla sokaklarda “iş” yapmaya başladı.

Başta sadece geçici olacaktı. Ama yıllar geçti, Kadıköy onun için bir liman değil, bir hapishane oldu. Her gece başka bir adam, başka bir acı, başka bir suskunlukla evine dönüyordu. Küçük bir odası vardı Rasimpaşa’da. Penceresinden Haydarpaşa Garı görünürdü, bazen trenleri izlerken “ben de bir yere gidebilir miyim hâlâ?” diye düşünürdü.

Bir sabah Selamiçeşme sahilinde otururken, yanına yaşlı bir kadın oturdu. Kadın, ona bir parça simit ve sıcak bir çay uzattı. Konuşmadan, sadece birlikte denizi izlediler. O küçük sessizlik Elif’in içinde bir şeyleri kıpırdattı. Ertesi gün tekrar oraya gitti. Kadın yine oradaydı. Günler geçti, Elif her gün biraz daha konuştu, biraz daha açıldı. Kadın ona belediyenin kadın destek merkezinden bahsetti. Elif başta gitmek istemedi, ama sonunda denedi.

Orada, kendisi gibi pek çok kadınla tanıştı. Sessizliği paylaşan, yaralarını gizlemeyen kadınlarla. Psikolojik destek aldı, yeni bir iş eğitimi programına katıldı. Çaycılıkla başladı, sonra küçük bir kafede baristalık yaptı. Artık geceleri uyuyabiliyordu.

Şimdi Kadıköy sokaklarında yürümeye devam ediyor Elif. Ama artık başı daha dik, gözleri daha berrak. Sahilde yürürken eskisi gibi değil. Artık korkuyla değil, umutla bakıyor denize.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir