Ela, 29 yaşındaydı ve Kartal escort arka sokaklarında, babasından kalan eski bir apartman dairesinde tek başına yaşıyordu. İstanbul’un bu kıyı ilçesi, bir yandan kalabalık ve karmaşık kent düzenine aitken bir yandan da denizin sesiyle insana nefes aldıran bir sığınaktı. Ela, bu ikilemin içinde, kendi mücadelesini sürdürüyordu.
Üniversiteden mezun olduktan sonra bir özel okulda öğretmenlik yapmaya başlamıştı. Mesleğini seviyordu ama maaşı kira, faturalar ve temel ihtiyaçları karşılamaya yetmiyordu. Hele bir de şehirde yalnız başına ayakta kalmaya çalışan genç bir kadınsan, her şey iki kat daha zordu. Ailesinden ekonomik destek almadan geçen her ay, onun için bir zafer sayılıyordu.
Sabahları erkenden kalkar, Kartal sahiline yürür, vapurların gelişini izler, sonra minibüse binip çalıştığı okula giderdi. Öğrencilerle zaman geçirmek, ona umut veriyordu. Onların gözlerindeki ışığı görünce, kendi içinde sönmek üzere olan kıvılcımı yeniden hissetmeye başlıyordu. Ama ay sonu yaklaştıkça, içi daralıyor, market alışverişinde indirimli ürünleri seçerken vicdan muhasebesi yapıyordu.
Bir gün, okuldan çıkıp eve dönerken yol üstündeki halk kütüphanesine uğradı. Eski bir alışkanlıktı bu. Raflarda gezinirken gözü milf duvarda asılı bir duyuruya takıldı: “Kadınlar için Yaratıcı Yazarlık Atölyesi.” Katılım ücretsizdi. İçinden bir ses, “Git,” dedi. O an karar verdi.
Atölyeye gitmeye başladıkça kendini daha güçlü hissetmeye başladı. Kendi hikâyesini yazmaya, kelimeleriyle yaşadıklarını dönüştürmeye başladı. Yazdığı ilk kısa hikaye, bir dergide yayımlandı. Küçük bir adım gibi görünse de onun için yeni bir başlangıçtı.
Ela, hâlâ zorluklarla mücadele ediyordu ama artık sadece hayatta kalmaya değil, hayalini kurduğu hayatı inşa etmeye çalışıyordu. Kartal escort sokakları, onun sessiz direnişine tanıklık ediyordu. Belki bir gün, o da vapura binip kendi yazdığı bir kitabı elinde tutarak uzaklara açılacaktı.
Bir yanıt yazın