Çekmeköy escort arka sokaklarında gece rüzgârı, binaların arasından uğuldayarak geçiyordu. Yağmur az önce dinmişti, kaldırım taşları hâlâ ıslaktı. Elif, 22 yaşındaydı ve ayakları eskort ıslansa da durmamakta kararlıydı. Siyah kapüşonunu başına geçirmiş, başı önde, hızlı adımlarla evine dönüyordu. Ev dediği yer, tek gözlü, rutubet kokan bir bodrum katıydı. Ama en azından bir kapısı vardı.
Elif, Diyarbakır’ın kenar mahallesinde büyümüştü. Babası erken yaşta vefat edince, annesi ve iki kardeşiyle hayata tutunmaya çalıştı. Eğitimine devam edemedi, evde hem kardeşlerine baktı hem çalıştı. 18 yaşında İstanbul’a geldiğinde aklında tek şey vardı: “Kendi ayaklarımın üzerinde duracağım.”
Çekmeköy milf escort önce bir tekstil atölyesinde iş buldu. Sabah erken, akşam geç… Asgari ücretin altındaki kazançla hem kirasını ödemeye çalıştı, hem karnını doyurmaya. İş ağır, patron huysuzdu. Üç ay sonra habersiz çıkarıldı. İşsiz kaldı. Borçlar birikti. Günlerce aç kaldı.
O zor günlerde, tanıdığı biri ona “gece çalışırsan çok kısa sürede toparlanırsın” dedi. Elif, önce gururla reddetti. Ama sonra açlık, yalnızlık, çaresizlik… Hepsi birlikte bastırınca, karanlığa adım attı. Kendi bedenine yabancılaştı. Geceleri başka insanların seks isteklerine göre şekillendi, gündüzleri yatağa gömülüp ağladı. Kimse onun ne hissettiğini merak etmedi. Kaldırımda yürürken bakan gözler, ya aşağılıyor ya da yok sayıyordu.
Bir sabah, belediyenin duyuru panosunda asılı bir kâğıt gözüne çarptı:
“Kadınlar İçin Meslek Kursları – Barınma ve Psikolojik Destek Ücretsizdir.”
Üzerine fazla düşünmeden gitti. Kapıyı tıklattığında açan kadının sıcak gülümsemesi, içini ilk kez ısıttı. Dinlendi, anlatabildi. Ağladı, sustu. Sonra tekrar konuştu.
Kuaförlük kursuna başladı. İlk başta zorlandı ama saçlara dokunmak ona iyi geldi. Bir insana yeniden kendini güzel hissettirmek, kendisini de biraz iyileştirdi. Altı ay sonra bir salonda işe başladı. Artık geceleri çalışmıyor, sabahları yüzünü aynada utanmadan görebiliyordu.
Elif hâlâ Çekmeköy escort yaşıyor. Aynı sokaklardan geçiyor ama artık başı dik. Hayat kolay değil, hâlâ mücadele var. Ama en azından artık yalnız değil. En önemlisi, kendiyle barış içinde.
Bir yanıt yazın